Gitmiş...
Bugün Rodos’un yedisi… Saat gecenin yarımı, felaket bir yağmur dökülüyor gökyüzünden, gittiği gün de böyle ağlamıştı gök! Ya da ben öyle avutmuştum kendimi...
İçimde tarif edilmez bir öfke var! Ve öfkeyle birlikte derin bir keder… Acıtan bir keder! Yasın beş evresindeki hissizlik ve inkâr süreci geçti, benimkisi düpedüz öfke. Bunun sonrası çaresizlik ve kabulleniş.
Dört ayaklı bir canlıya bu kadar anlam yüklemek kimisine çok saçma gelebilir, o da benim problemim değil. O dört ayaklı bu evin bir bireyiydi. Dopdolu, canlı, günümüzü meşgul eden, çözümler üretmeye çalıştığımız, mutlu etmek için emek verdiğimiz gamlı, kederli bir birey…
Neden o kadar mutsuz, huzursuz ve dışarıya karşı bu kadar öfkeliydin?
Bu soruların cevabını hiçbir zaman bulamayacağım biliyorum. Tek bildiğim çok başka bir kalbin vardı ve ben onu çok derinden hissettim. Tarif edemeyeceğim bir ilişki vardı aramızda. Canlandırdığın suret bana ayna oldu. Ben o aynada gördüklerimle zamanla barıştım. Sanki De-javu!
Ahh Rodos, mirim çok erken gittin be, oysa çok inanmıştım seni iyileştireceğime… Sinir sistemim ne kadar gerilse de seni iyileştirmek için çabalamıştım! Olmadı! Acı çekmen beni daha çok acıttı. O mağrur halin beni ezdi geçti be oğlum.
Nasıl bir duruş, bir bakıştı o öyle onca teslimiyetin içinde?
Sen karar vermiştin de ben direndim. Kararı da yine veren ben oldum! Ne tuhaf değil mi? İpinin çekilmesine ben izin verdim! Ama(ama diyorum, bahane üretmek gibi) böyle yaşamak, yaşamak değildi! Teslim oldun, gözün açık bir biçimde…
Ben o gözünün karasında kayboldum o gün…
Kedi cennetinde huzur bul, arkadaşlarınla artık iyi geçin dediğimde o pembe patinle elimi sıktın namussuz! Geçinecek miydin? Niyetin o yönde miydi?
…
Bırak beni artık, uzaklaş, yok ol… Ne nefesini ne de kokunu hatırlamak istiyorum.
Yatıyorsun işte orada, kayısı ile turunç arasında, ayak ucuna gebe kumda bulduğum bir soğan yumrusunu getirdim sokaladım. Tutar mı bilmem? Ne çıkar sürpriz… Bahar da ağaç fesleğen dikeceğim üzerine, biliyorsun B.G’nin kaplan sivrileri çok konuşlanıyor oraya, faydası olur belkim?
Tüm bunlar, cümlelerim acımdan…
Unuttuğum sandığım yerde geri
tepip duruyor…
Ama sen yine de her şeye rağmen huzurlu ol…
Seni çok çok sevmişim meğer…
Özlemz canım, Rodos çok güzel bir hayat yaşadı seninle, eminim artık huzur buldu, sen de tez zamanda bulasın ❤️
YanıtlaSil