BOOOM!!!
…ve ardı ardına gelen siren sesleri…
Hava kararmış, hafif yağmur çiseliyor, ortalığı
kaplayan koca bir duman kütlesi ve o keskin kan kokusu. Kırmızı bir akışkan
gittikçe daha çok büyüyor başkentin göbeğinden ülkenin her yerine!
Hastane kapısı, sedyeler ardı ardına dizilmiş.
Doktorlar, hemşireler ve sağlık çalışanları teyakkuzda… ve ambulanslar geliyor.
Ambulansın kapısından sedyede yatan “insan-LAR”.
Kırmızı akışkana bulanmış yüzler, donmuş bakışlar, nefes alamayan göğüsler,
kopan uzuv(lar)dan fışkıran o hayat suyu…
Ameliyathane hazır…
-
Bohçayı aç… Setleri aç… Bağla arkamı… Eldiven… Çabuk! Çabuk!
Örtüler, aletler havada uçuşurcasına masaya
diziliyor.
Ooof Allahım! Nasıl bir şey bu? Kanamayı durdurmamız
lazım. Damar klempleri hazır mı? Tutmaz bu arter. Buradan belki de ampütasyon
gerekecek! Çok da genç! Allahım, allahım!!!
Mehmet evde miydi acaba? Aramadı da
beni!
-
Klemp ver! Hadi çabuk! Dikiş hazır mı? Buraya bak! Tut şunu!
Ooof, Offf!
-
Kan hazır mı? Plazma yükleyelim. Tansiyonu gittikçe düşüyor. Hadi acele!
Bir şeyler yapın! Kaybedeceğiz! Çoook genç daha!
Atımlar ekranda dağları çizerken, gittikçe önce bir suyoluna,
sonra düz çizgiye dönüşüyor!
-
Biiiiiip!
Resüsitasyona geçiyoruz. Kardiyo masajına başlıyorum.
-
Cihazı getirdiniz mi? Hadi, hadi! Arkadaşlar lütfen soğukkanlılığınızı
yitirmeyin! Kaos yok! Yok!
Koşuşturmalar!
-
Çak! Masaja devam! Çak! Dur! Dur! Bir şeyler oluyor. Dönecek galiba!
Hayır devam! devam!
Mehmet’ten hâlâ ses yok…
Dört saat geçti…
Dönmedi çocuk…
Gitti…
Bitti…
……………………………………………………………………………………………………………………………………………
“Primum non nocere” ilkesine bağlılık yemini etmiş yaşam savunucuları, 14 Mart Tıp
bayramına başkalarının ZARAR vermiş olduğu hayatları toparlamaya
çalışıyorlar.
Evet toparlamak! Ne ilk
ne son!
Ama artık hepimiz zarar
gördük!
Zarar verilmiş hayatları
iyileştirmek, bir hırs uğruna kan gölüne çevrilmiş bir coğrafyada zor olacak!
Bu vebale sebep olanlar,
bu dünya da göremezsek bile, bir gün başka bir yerde, Tanrı’nın emanet ettiği
vücut ve ruh bütünlüğüne zarar verilmişliğinin cezasını ödeyecek!
Ö-DE-YE-CEK!
Böyle bir dünyada,
yıllarca omuz omuza çalıştığım iş arkadaşlarımın gününü kutlayamıyorum,
kutsayamıyorum…
Af ola!
