Zehra'ya....
Yazıyorum,
Siliyorum,
Yazıyorum,
Siliyorum…
En
doğru sıfatı bulmaya çalışıyorum…
Oysa
“ölüm’ün” doğru sıfatı olabilir mi?
Vardın
Ve
Gittin…
Gittin ve
şimdi biz ardında kalanlar,
Işıl ışıl
bakan gözlerinle
Ve
O kocaman
sevgi dolu ve güçlü yüreğinle
Yokluğuna
alışmaya çalışıyoruz….
Acıyor
biliyor musun?
Hayatın
gerçeğinin içinde kabul edemediğimiz zamansız ölüm!
Hangi
hayallerini götürdün yanında
Hangilerini
ardına bıraktın giderken?
Zamansızdı
gidişin Zehra'm,
çok
zamansız...
Gerçi,
ölümün zamanı olur mu ki?
Işıklar içinde yat...
Öz'ce
(Zehranın gidişinin ardından...)
Yeşili severdi,
Yeşildi gözleri...
Bir yolculuğa çıkacağını hep bildi...
Oğluşuyla...
