Hemşireler
gününüz, günümüz kutlu olsun AMA!
Bugün 12
Mayıs, hemşireler günü, 22 yıllık mesleğimin günü…
Mezun olduğum gün aşağıda okuyacağınız
yeminle yola çıktım. Bu yolda yürümeyi öğreten tüm öğretmenlerime
teşekkürlerimi borç bilirim. Yaşıyorlarsa sağlıklı bir hayat, veda ettiyseler
ışık dilerim yattıkları yerlere… Ve bu yolda benimle birlikte yol alan tüm
arkadaşlarıma, hemşire ve hekim ve yardımcı personel arkadaşlarıma teşekkür
ederim. Bunca yıl o kadar severek yaptım ki işimi, sanki bir parçam oldu hatta
özel sektöre geçip satış ve pazarlama alanında çalışırken bile çok özledim. Ve
kendimi tekrar kendi işimin içinde buldum.
Ama bugün üzgünüm ve kırgınım ve
sanırım bir çok sağlık alanında çalışanımız benim gibi hissediyor diye
düşünüyorum. Meydana getirilen sağlık politikaları, yıpratma politikaları,
özelleştirme çalışmaları, kanun kararnameleri her gün biraz daha bu ülkenin
üvey evladı olduğumuzu hissettiriyor. Ve son zamanlarda bizlere yönelik
şiddetin artması ve ölümlerle sonuçlanması bu kırgınlığımız ve
üzüntümüzü arttırdığı kadar tekrar bir sorgulama yapmamıza sebep oldu.
Sen sevgili vatandaş hiç bankaya,
postaneye, adliyeye, elektrik kurumuna gittiğin zaman çok bekledin diye hırr
çıkarıp memur dövebiliyor musun? Ya da mesaisi 17 de biten bu kurumlara kapandı
diye, yarın gel dedikleri zaman itiraz edebiliyor musun? Zaten saldırıya
geçmeye kalkışsan bile mutlaka bir koruma görevlisi seni oradan hoop
uzaklaştırı veriyor!
Ama hastaneye geldiğin, yattığın zaman (ki sabırsızlığının, acının nedenini ben
çok iyi anlıyorum) ama buna rağmen nasıl bir cür'etle bu
saldırgan ve öfkeli ruhunu soğukkanlılıkla bastıramıyor sun? Sen biliyor musun,
farkında mısın acaba o yattığın klinikte 40 yatağın ve 40 hastanın olduğunu ve
ancak beş hemşirenin bu hastalara nasıl yetiştiğini? Ya da 20 salonlu bir
ameliyathanede 32 hemşireyle mesainin nasıl döndüğünü, o ameliyatların nasıl
yapıldığını biliyor musun? Biz ettiğimiz yemini hiç unutmadık. Bu mesleği
seçerken bilerek ve isteyerek bu yola çıktık. Anamızı, babamızı, eşimizi,
çocuğumuzu gün ve gece oldu hasta yatağında bırakıp, kime batırırız kaygısıyla, yine sana koştuk. Ve o iç dünyamızın çelişkilerini unutup, bu
hizmeti vermeye çalıştık. Bana kimse işiniz zor demesin! Bana kimse sen beyaz
meleksin demesin!
İşimin zor olduğunun farkındayım ama
lütfen sevgili vatandaş sen daha çok zorlaştırma. Ve melek hiç değilim,
anneliğimi, kadın olduğumu söylemiyorum bile, İNSAN olduğumu
unutma YETER!
Biz sağlık çalışanları, biz hemşireler,
biz doktorlar, bizler İNSANLA,
HAYATLA uğraşıyoruz. Mesaimizin bittiği saatte
sizleri bir dosya gibi kapatıp rafa kaldıramayız. Makine gibi şalterlerin-izi indirip kapatamayız. Hepinizin hastalık süreci ve anatomisi farklı, hiç biriniz
yanında kullanma kılavuzu ile gelmiyor. Hastalık sürecinizi ve sonuçlanması
için bir sürü tetkikten geçmek zorundasınız. Ve bu süreç evet beklenilmesi zor
ama sabırlı olmak zorundasın!
Bu ülkenin üvey evladı olmak
istemiyorum. Ben de senin gibi vergimi veriyorum, vatandaşlık görevlerimi
yerine getiriyorum.
Gün geliyor kendi hastalığımı, açlığımı,
tuvalet ihtiyacımı, uykumu yani temel İNSANİ gereksinimlerimi unutup, kendimi sana
adayıp çalışıyorum! Bunun karşılığı ÖFKE, ŞİDDET olmamalı!
Ve lütfen sende artık biraz bizi anla,
yaptığımız işe saygı göster. Aldığımız komik ücretlere değinmeyeceğim bile.
Çünkü yapılan iş, verilen emek ve hayatlar için yapılan mücadele rakamlarla
değeri ölçülemez!
Kırgınız ve üzgünüz ama bunu işimize
yani sana, yani İNSANA yansıtmıyoruz!
Lütfen farkında ol…
Ve gelişen sağlık politikalarını da
farkında olarak izle, galeyana gelme!
Hemşireler Konseyi tarafından 1965
yılında kabul edilen ve dilimize çevrilen Uluslararası Hemşirelik Andı;
Yüklenmiş
olduğum sorumlulukların bilincinde geliştirdiğim anlayış ve becerilerimle
herhangi bir ırk, inanç, renk, siyasal veya sosyal durum ayırımı gözetmeksizin
hastalarıma bakacağıma;
Hayatı
korumak, ızdırabı hafifletmek, sağlığı yüceltmek için gereken her türlü çabayı
göstereceğime;
Bakımım
altındaki hastaların bütün değer ve dini inançlarına saygı duyacağıma;
Bana
bireylerle ilgili olarak verilen tüm bilgileri sağlayacağıma;
Hayatı ya
da sağlığı tehdit edebilecek her türlü girişimden sakına cağıma;
Mesleki
bilgi ve becerilerimi en üst düzeyde tutmaya çalışacağıma;
Sağlık
ekibinin bütün üyeleri ile iş birliği yapacağıma ve onları destekleyeceğime;
Bunların
tümünü yaparken, Uluslararası Hemşirelik Ahlak Yasasının onurunu korumak için gerekecek bütün çabaları sarf edeceğime ve hemşireliğin bütünlüğünü koruyacağıma ant
içerim.
Bu yeminle başladık bu yola, bu yolda
yürüyen tüm meslektaşlarımın gününü kutluyorum, buruk da olsa…
Bir Karaciğer Nakli karesi