Yıl 1982, aylardan Ekim, günlerden 12'si. Bir hatıra defteri var elimde, herkese bir şeyler yazdırmaya çalışıyorum, hatıralar(ımı) topluyorum.
İlk defa o gün tanışmıştım seninle Ustam, ilk defa o gün işlemişti sözcüklerin çocuk ruhuma, ilk defa o gün anlamaya çalıştım içinde ki "Ümitlerinin ümitsizliğini, hasretini, mavi gözlerinin içinde ki derinliği".
O gün Tarih öğretmenim Brigitte Posselt tarafından yazılan bu şiir seni hep düşünmeme sebeb oldu;
Leben,
einzeln und frei
wie ein Baum
und brüderlich
wie ein Wald
ist unsere Sehnsucht...
(Nazım Hikmet) yazıyordu parantez içinde, tanışmamız o gün oldu Ustam seninle...
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
Ve bir orman gibi kardeşcesine...
Meğer bu dizeler ne çok şey anlatıyormuş, ben büyüdükçe, yani yaş aldıkça anlamaya başladım derinliğini...
Işığın daim olsun yattığın yerde....
Öz'ce
Not: Fransızcasını eklemeden olmazdı...
Vivre comme un arbre, seul et libre,
Vivre en frères comme les arbres d'une forêt,
Ce rêve est le nôtre!
Vivre en frères comme les arbres d'une forêt,
Ce rêve est le nôtre!
Nazım Hikmet Ran
