Dolunay, Apollon ve Yol....

Dolunay'da yine bir Apollon buluşması......
Tapınak dibinde,
Ulu dut ağacının altında,
Dost deminde….

İkindi vakti, dönüşe az kaldı. Dut ağacının altına oturdum, birkaç satır yazmadan dönüşe geçmek yok dedim…

Bu gelişim hangi sebebi içinde saklıyordu yoksa sadece bir tesadüf müydü anlayıp anlamamak arasında kaldım. Her ne hikmetse yol beni hep bir dolun ay’da buralara getirdi. Ve her gelişim kendi içimde yeni kapıların açılmasına sebeb oldu… Apollon tapınağının dibinde Yoran küme evlerinde yaşayan kan bağımın olmayıp ruh bağımın olduğu abim ve ablamın etkisi çoktur bu konuda. Burası benim; yaşadığımız kaotik dünyanın içerisinde sığındığım sessiz limanım gibi… Bir süreliğine dış dünyaya kendimi kapatmak ve nefesimi tekrar düzenleyebilmek için iyi bir haftasonu oldu…

Çok astrolog bu dolunay’ın hayatımıza olan olumlu katkılarından dolayı bir sürü yazı yazmış. Kiminiz belki bırak bu işleri dese de, insan bir ışık, bir rehber, bir umut arıyor yolunun üzerinde.

Sonuç olarak benim aldığım mesaj, Lao Tzu’nun da  o meşhur sözü:

“Binlerce kilometrelik bir yolculuk bile, tek bir adımla başlar”….

Önemli olan karar vermek, o kararı karnının, yüreğinin içinden doğurabilmek….

Her gün ölmektense, bir  defa ölmek ve o yolda engel olan yüklerimizi üzerimizden atmak!

Sonuç olarak bizi kıvrandıran taşıdığımız düşünceler içimizden çıkana kadar çok ciddi doğum sancıları yaratıyor...  Önemli olan bu doğumun sonuna geldiğini bilmek…. Durmakla, beklemek ve izlemek sadece zamanın elinden nasıl acımasızca kaydığını görmektir.

Yaşam bir kez verildi hepimize…

Kendimce , Özce çıkardığım sonuç bu…

Apollon’un duvar diplerinde, sütunlarının arasında dolaşırken rüzgar bana bunu bir kez daha hatırlattı….

Hepinize güzel açılımlar dileğiyle,

Sevgiyle….

Özce